DIRKJE

 

 

 

 

Doa kunt d'r Dirk, deë huit óp de trom,
sjtroalend maat heë sjandaal.
Sjeef in de moas, zoeëwie zieng sjleëg
dat is d'r Dirk ejaal... joa!
Doa kunt d'r Dirk, deë huit óp de trom,
sjtroalend maat heë sjandaal.

't Dirkje woar 't mensje mit
sjpróssele en roeë hoar.
Heë sjloog al óp e trömsje,
doe woar heë nog kóm e joar.
De jroeëse lü, die vónge dat sjun,
de kinger dansete in inne krink,
d'r pap en de mam zunt zoeë sjtoots
óp dat himmelsklinkend kink.

't Dirkje is jewase,
zieng welt dat woar jans 't hoes.
Mar wieër dan d'r sjtoeprank
doa kank heë ziech nog nit oes
mar óp 'ne daag, de moezziek trók langs,
jekluurde mensje woar jaar nit bang.
Heë trók durch de sjtroase vroeë mit
en zieng welt woeët vol va klank.

De kinger óp 't plaisje,
die maachete ing kapel.
't Dirkje sjloag d'r neëver
heë woar flot oesjeheld.
Weë trüestet hem: d'r pap en de mam,
ze jole ing trom mit verkensvel.
Doa trók heë mit durch d'r jaad,
en heë sjloog nog ins zoeë hel.

't Dirkje is noen jroeëser,
zie trömsje hüetste nit mieë­.
'n Könnik in zie jeëdsje;
d'r boese lose't zieë.
Mit karnaval da pakt heë de trom,
heë maat sjandaal, de lü in 'ne krink;
ze danse en sjoenkele vroeë
rónk dat himmelsklinkend kink.

tekst: Wim Heijmans
muziek: Harry Brouwers
koor en orkest
zang: Saskia van der Meer