Deel XXXIII

Nour

Drei keëtse hant óp d’r adventskrans jebrankd. De veerde keëts weëd hu aajesjtaoche. ’t Is d’r letste sjoeëldaag vuur de vakans. Óp de benks-jer va de kinger ligke de doeme. Sjtrak neëme ze die mit um ze tse sjenke an de lu woava de name dróp sjtunt. De kinger kome de sjoeël binne. In d’r jank vuur de klas, zeët d’r meester: ‘Hod d’r jas mar aa.’
De kinger kieke verwóngerd.
‘Is ’t da kaod in de klas.’ vroagt ’t Cindy.
‘Nae, jut mar eri.’
Ze junt óp hön plaatsj zitse mit d’r jas aa.
‘Sjtrak nimt uur de doeme mit. Mar inne doem wool iech noen tsezame mit uuch joa bringe. D’r doem van ’t Gienie vuur ’t Nour.’
‘Ao,’ klinkt ’t durch de klas en ze vange aa tse klatsje. ’t Nour sjtroalt. Tsezame junt ze eroes. An duur zinge ze: ‘vier junt tsezame.’ Ze lofe tswai sjtroase durch. Da zunt ze heem bij ’t Nour. De mam maat de duur óp. Ze hat óch d’r jas aa en ’t klingste breursje van ’t Nour zitst in d’r kingerwaan. Ze jieët ing taesj an d’r meester. D’r doem zetst ’t Nour in ’t tsimmer hinger de vinster. Noen junt ze tsezame mit de mam en ’t breursje tseruk noa de sjoeël. ‘Vier junt tsezame,’ klinkt werm durch de sjtroas. Ze neëme noen inne angere waeg. Bij e hoes bliet d’r meester sjtoa. D’r Aarre wiest d’rhin.
‘Hei woeënt miene opa.’
De mam van ’t Nour pakt e peks-je oes de taesj. De duur jeet al óp. De oma kiekt eroes. De mam jieët heur ’t peks-je.
‘Voor opa,’ zeët de mam i sjun hollendsj.
D’r Aarre jieët de oma inne knoevel en d’r doem.
‘Vuur d’r opa.’
‘Heë sjlieft noen. ’t Jeet e bis-je besser mit hem.’
Ze veëgt ziech ing troan aaf. Va vräud vuur ’t bezuk.
De kinger winke noa heur. Sjtil lofe ze durch. Ze wade effe mit zinge bis ze de sjtroas oes zunt. Óppen sjoeël dunt ze noen waal d’r jas oes. D’r meester zetst de taesj óp d’r burro.
‘Noen zut uur zicher nuisjierieg wat in de taesj zitst.’
De kinger knikke. D’r meester winkt de mam van ’t Nour. Ze kunt neëver ‘m sjtoa.
‘In de tas is koek. Bakken wij in Syrië met feest.’
Oes de taesj pakt ze ing jroeëse tuut. Tsezame mit ’t Nour deelt ze de kuch oes.
’t Sjmaacht de kinger jód. D’r meester nimt de mam mit noa d’r adventskrans. Jieët heur e dues-je sjweëjele um de veer keëtse aa tse sjtaeche. D’r meester duit d’r waan mit ’t breursje óch noa d’r krans. Deë kiekt mit jroeëse oge noa de vlammen. Da weëd óp de uur jeklopd. D’r pap van d’r Aarre kunt eri. Heë hat ing jroeëse doeës i jen heng.
‘Dat han iech van de oma kraeje.’
Heë maat de doeës óp. En deelt peks-jer mit chocomel oes. De kinger vräue ziech. D’r meester pakt de jietaar. E letste deel vuur ’t krismeersje va dis joar.

mam va Nour die bakt zoeë jeer
oes heur land va wied ne kóch
sjenkt ós dem als kris-jesjenk
sjmaache deed deë ós zoeë jód
danke heur oes jans ós hats
mit ‘ne doem van oes ós klas

krismes wat e vräude fes
dat verdeent doch zier jewis
um tse dele inne doem
doarum is dis tsiet zoeë sjun
zoeë sjun, zoeë sjun, zoeë sjun vol vräudewónsj