dat jód? Dat dunt vier.’
D’r man van de mölle sjteet óp. Heë leuft noa de
kas um e kumpje tse pakke.
D’r angere Sjwatse Piet hat ziech ’t jezich je-
waesje. Heë zitst noen óch an d’r dusj. Tsezame
dunt de Sjwatse Piete möllesjer op de mutsje
vasmaache. D’r mijter van d’r Tsinterkloas kriet
óch e möllesje. D’r angere Sjwatse Piet wiest
ópins noa de vinster.
‘Kiek, Piet.’ Heë vingt aa tse bloaze. ‘Piet… an
duur. ’t Wingt! De beum en sjtruuch! ’t Wingt!’
D’r inne Sjwatse Piet leuft noa de vinster. D’r
angere danst durch ’t tsimmer.
‘De mölle kan drieëne. Vier kanne meël joa ho-
ale!’
Tsezame danse ze durch ’t tsimmer.
Ze zinge: ‘Huur d’r wink wingt durch de beum.’
