vier werm meël. Muus hat uur ’t jehoeëd? ’t Jieët
meël. Meël vuur in ’t kumpje. Meël vuur in de
zek.’
Va vräud danst heë durch de mölle. En vingt aa
’t koare tse male.
De Sjwatse Piete sjtunt in ’t tsimmer.
‘Vier mósse noa de mölle.’
‘Joa, doe has reët Piet. Da kanne vier d’r man
van de mölle helpe.’
Ze junt eroes noa d’r sjtal. D’r inne Sjwatse Piet
leuft vuuróp.
‘Darf iech noen fietse,’ vroagt d’r angere Sjwatse
Piet.
‘Va miech darfs te dat. Da kan iech hingerdróp
zitse. En miech oesraeste.’
D’r angere Sjwatse Piet jeet d’r sjtal eri. Went
e mit d’r fiets eroes kunt, zeët d’r inne Sjwatse
Piet: ‘Doe has nog ummer deë jekke hód óp.’
‘Dat is jinne jekke hód. Dat is miene winkhód.
Dat wits te doch.’
‘Joa, dat wees iech. Mar ’t wingt doch. Noen has
te jee möllesje mieë nuedieg.’
‘Iech ving ’t jeweun inne sjunne hód en misjien
han iech ‘m nog ins nuedieg. Sjpring mar hinger
