Hoe mooier en rijker de herinnering,
Des te moeilijker de scheiding.
Maar de herinnering in stille vreugde,
De mooie dingen van vroeger
Zijn geen doornen in het vlees,
Ze zijn een kostbaar geschenk dat je meedraagt.
De man heeft zijn kerstmuts weer recht gezet. Er hangt een
belletje aan. Hij houdt zich vast aan de stang boven in de
metro. De metro rammelt. Het belletje rinkelt. De lucht be-
trekt. Sjra is dichtbij het woonhuis van Bonhoeffer. Hij loopt
de straat in. Hier reed ooit de auto van de Gestapo. Stopte
voor zijn huis. Ze liepen door het poortje naar binnen. Zo
werd hij opgepakt. Afgevoerd naar het kamp. Sjra staat bij
het poortje. Wit gelakt. Hij legt er een hand op. Denkt aan
het verhaal van Eli Wiesel ‘Waar is God’?’.
Hij leest de laatste strofe.
Je moet zorgen datje niet in je herinnering blijft graven
En je er in verliest.
Een kostbaar geschenk bekijk je niet aldoor,
Maar alleen op bijzondere ogenblikken.
Buiten al die ogenblikken is het een verborgen schat,
Een veilig bezit.
