Ó
p d’r kirkhof kriet d’r Sjra de jedanke um
noa de woeënplaatsj van d’r Bonhoeffer tse
joa. Ins kieke of e nog jet oes ‘t leëve van
d’r Bonhoeffer vinge kan. ‘t Maesbus-je hat e ziech
mitjenoame. Heë leëst nog ins de ieëtsjte sjtroof va
ziene teks uvver de pieng van absjied.
‘Wens te van inne hils,
en doe bis van hem jesjiede,
Da kan nuuks de leëgte rónk zie absjied völle,
Doe móts dat nit verzukke.
Doe móts ainfach aaneëme en volhaode,
Dat klinkt hel, mar ‘t is inne jroeëse troeës.
Want zoeëlang de leëgte bliet,
bliets te vuur ummer mitee verbónge.’
D’r Sjra lekt ing hank óp de zerk. ‘t Is inne jrieze
daag in d’r oktober. ‘t Vingt aa tse sjmiese. Heë duit
ziech ‘t maesbus-je in de binnetaesj van d’r jas.
E
paar daag vuur de krismes vingt zieng va-
kans aa. D’r Sjra sjteet óp ‘t perron. Tse wade
óp d’r tsóg. ‘t Adres van d’r Bonhoeffer hat
e vónge. Zoeë kót vuur de fesdaag zunt vöal lu ón-
gerweëgs. Ing zitsplaatsj hat e in d’r tsóg jraad nog
kraeje.
