‘Wie sjunner en riecher de erinneróng,
Des te lestiejer de sjiedóng.
Mar de erinneróng i sjtil vräud,
de sjun dinger va vruier
Zunt jing döar in ‘t vleesj,
Ze zunt e jesjenk va weëd dat-s te mitdreëgs.’
D
’r man hat ziech de krismutsj reët jezatst.
E belsje hingt draa. Heë hilt ziech vas an
ing sjtang boave ziech. D’r tsóg sjokkelt. ‘t
Belsje kliengelt.
De loeët betrukt ziech. D’r Sjra is kótbij ‘t woeën-
hoes van d’r Bonhoeffer. Heë leuft de sjtroas eri. Hei
koam oeëts d’r waan aavare van de Gestapo. Sjtóp-
pet vuur zie hoes. Ze jónge durch ‘t pöats-je eri.
Zoeë woeët e ópjepakt. Aafjeveurd noa ‘t kamp. D’r
Sjra sjteet bij ‘t pöats-je. Wies jelakt. Heë lekt ing
hank dróp. Dinkt an de jesjiechte van d’r Eli Wie-
sel... ‘Woa is d’r Jod.’
Heë leëst de letste sjtroof.
‘Doe móts zörje dat-s te nit
in erinnerónge bliets jrave
En diech dri verluetst.
E jesjenk va weëd bekieks te nit ummer,
Mar alling óp bezóngere momente.
Boese al die momente is ‘t ing verbórje sjats,
Ing zicherheet.
