’t Brigitte zitst bij de vinster. De mam zitst an d’r
dusj. Ze leëst de tsiedónk. ’t Bilderbóch mit ’t
lidje uvver printebakke sjteet óp d’r dusj. ‘t Bri-
gitte kiekt eroes.
‘Noen hant vier ’t lidje e paar moal jezónge, mar
’t hat nog nit jehólpe. De zon is nog ummer nit
oranje-roeë.’
De mam kiekt óp oes de tsiedónk.
‘Dat passeert wal wen ’t duuster weëd. Da jeet
d’r Tsinterkloas printe bakke.’
‘Mar mam, ’t bejint doch al duuster tse weëde.’
‘Koom ins bij miech zitse. Kiek ins noa ’t buchs-
je. Doa zies te de loeët va printe bakke.’
‘Joa, in ’t buchs-je, mar i wirkliegheet.’
‘Brigitte, wen-s te jet jans jeer wils, móts te nit
d’r mód verlizze.’
‘Zitst nog mieë in ’t buchs-je?’
‘Jao, kiek mar.’
De mam maat e vinstersje óp. E bledje rolt
droes. Hei-óp sjteet ’t ieëtsjte couplet van ’t lidje.
‘Is dat óch e lidje?’
‘Dat huet óch bij ’t lidje ‘printe bakke’. Loester
mar. Iech leës ’t vuur.
