ze ’t janse meël.’
Heë leuft wieër langs ’t me-
ëlsjpoor.
‘Sjwatse Piete! Sjwatse Piete!’
‘D’r Tsinterkloas zitst i ziene
sjtool. Heë sjteet óp.
‘Sjwatse Piet. Iech kan nit in
d’r sjtool blieve zitse. Iech wil
jet doeë. Vier kanne óp de
Sjwatse Piete wade, mar weë
wees wie lang ’t nog doert
ier ze tsruk zunt. Óngertusje
hant vier al jet jedoa.’
‘Iech daat,’ zeët d’r Sjwatse
Piet, ‘vier blieve hei kalm
sjtoa
mar d’r Tsinterkloas hat al jet
jedoa
alling, iech wees nit wat
is ’t dit, of is ’t dat?’
‘Sjwatse Piet, iech meen. Vier mósse nog zoe-
ëvöal doeë en losse vier mar aavange sjtat mit de
erm uvveree op de angere Sjwatse Piete zitse tse
wade. Vier junt de kinger bezukke.’
