De Sjwatse Piete drieëne nog ummer mit de
erm. Ze kome langs ing boederij. Jöas kwake.
Inne hónk bletsjt. In de wei sjteet e peëd. Dat
kunt noa d’r droad.
‘Kiek, Piet. ’t Peëd is nuisjierieg woeëde.
‘ Vings te ’t jek? Dat hat nog noeëts Piete jezieë
die zoeë mit de erm drieëne.’
De Sjwatse Piete blieve sjtoa.
’Mósse vier nit effe raeste? Miech dunt de erm
pieng.’
‘Nae, dat jeet nit. Angesj kome vier tse sjpieë in
de bekkerij. Of nog sjlimmer. D’r Tsinterkloas
holt ós i. Koom vier junt wieër. Drieëne. Flot
noa de bekkerij.
Ze lofe wieër. ’t Peëd kiekt hön noa.
Noa e tsietsje wiest d’r inne Sjwatse Piet.
‘Kiek. Doa hinge. Iech jeleuf doa is de bekkerij.’
D’r angere Sjwatse Piet zuet ins.
‘’t Woeëd óch tsiet. Iech veul mieng erm nit
