Treffe De zon kunt jraad óp. ’t Boereland luet bleech óp in d’r vrujje nieëvel. ’t Gwenda zitst i ’t tsimmer an d’r dusj. Mit ing tas kaffe en ing bótram. Het leëst de tsiedónk. De köp en de bilder. Da kiekt ’t óp. Durch de vinster eroes. Uvver weiens en velder. Dierek vieët ’t mit d’r auto noa ’t sjtation. Doa nimt het d’r tsóg noa ’t zude. I hoes sjlieëft nog jidderinne. Hu óp zamsdieg hant zieng tswai döatesj jing sjoeël. Ze zitse in de letste joare van de middelbare sjoeël. Óch d’r man van ’t Gwenda sjlieëft ziech oes. De janse waech óngerweëgs jeweë vuur zie werk. Verzicheroengskantoer. Aafjelofe zommer hauw ’t inne brif kraeje. Ze zouwe ziech nog ins treffe. De meëdjer en jonge oes de sjoeëltsiet. Het hauw bauw verjaese ziech aa tse melde. Zoeë sjtong ’t nit drum tse sjpringe. En ’t woar óch nog wied voet. Urjens in d’r detsember. Al jans jet joare woeënt het in ’t oste van ’t land. Het hat doa ziene man kenne jelieërd. Wie d’r herfs i jen loeët koam, vólt ‘t jet van ónrouw kome. Het bejon noa d’r daag van ‘t treffe oes tse kieke. Inne voeëjel noa ’t zude. Al jans jet joare woar ’t doa voet. Zieng famillieë is oes-jesjwermd. De eldere jesjtórve. Óp ’t perron kriet ’t e berich óp d’r tillefoon. ’t Sjrekt. Dinkt effe, dat ’t treffe aafjezaad weëd. ’t Is jet va de döatesj. ‘Sjunne daag, mama.’ t Gwenda laacht ins. ‘Danke, mieng meëdjer. Bis sjtrak.’ In d’r tsóg pakt ’t ziech jet tse leëze. Effe kiekt ’t eroes. Noa ’t land van al die joare. Jreun. Vlak. Wiedvoet. ’t Veult zin um kótterbij hoale. Huevele ópjoa. ’t Jreun iklure. De landsjaf hinger ziech losse. Woa winke, ing hank ópsjtaeche is woeëde. Wermde de temperatoer van d’r themostaat is. De kinger lanksaam ’t hoes oes wase. Puutsje lippe óp lippe is. Knoevele jladjesjtraeche. ’t Gwenda sjleet ’t bóch óp. ’t Jeet uvver jeluk en ónjeluk. ‘Zoeë kótbij,’ dinkt het. D’r komende daag laacht hem aa. Teëje elf oer sjtiegt ’t oes d’r tsóg. De vräud i hem maacht ‘m ónruiieg. Het wil zinge. Zoeë is ’t óch oeëts aajevange. Hei. Mit moeziek. Dat hat ’t óch jelierd. En al die joare in ’t oste van ‘t land pianoles-jejoave. Óp d’r plai vuur ’t sjtation sjtunt al jet jong lu va doe. An d’r rank van d’r krismaat. Ze bejrusse ziech. Mit ing hank. E inkel muultje. Me bekiekt ziech. ‘Wie jeet ’t mit diech? Lang jeleie. Sjun dat vier ós nog ins zient.’ Vroage mit antwoade in de sjtroalende oge. Ze sjpatsere tsezame durch de sjtad va vruier. Tusje de kriskröam. ’t Gwenda jenist alles um ziech erum. ’t Juucht in hem. In e restaurant is d’r dusj vuur hön jedekd. Tusje ’t aese en drinke durch kome de erinneroenge óp d’r dusj. ‘Wits te dat nog? Woa-ts te doa óch bij? Wie is ’t mit dem?’ ‘Me zouw ’t aese bauw verjaese,’ laacht ’t Gwenda. Wen de teldere leëg zunt, sjteet inne van de manslu óp, d’r Eric. ‘Noen, kunt nog jet. Nit um tse aese en jaaroes nit um tse verjaese.’ An de zie is ing jroeëse duur. Die sjuuft e óp. Doa is e kling zeëltje mit inne krisboom. In ’t lit van jans jet lempjer zient ze insjtroemente sjtoa. De oge van ’t Gwenda weëde jroeëser. D’r Eric winkt. ‘Jees te mit Gwenda?’ Het zetst ziech hinger d’r piano. D’r Eric pakt de jietaar. Ze zinge tsezame e lidje van de Beatles, ‘Yesterday’. De boeseduur jeet óp. Inne monnekasjpiller kunt eri. D’r Harrie. Heë sjpilt en zingt mit. De dreide sjtim. Mit troane in de oge sjpilt ’t Gwenda ’t lidje wieër. Ze zunt nog ins bijenee. Noa al die joare. In de sjoeëltsiet hant ze mennieje kier ópjetroane. D’r Eric en het zose tsezame in ing klas. D’r Harrie óp ing anger sjoeël. Nog jans jet lidjer kanne ze zoeë oes d’r kop. Óch krislidjer. Mit ze allenäu. Bij keëtselit. ’t Dónkele an duur. Rónk zes oer neëme ze absjied. Mit muultjer en ing zin. ‘Bis ’t nieëks joar.’ ’t Gwenda, kiekt d’r Eric en d’r Harrie aa. Ze duie ziech. ‘Deë knoevel verwaar iech. Bis ‘t nieëks joar.’ In d’r tsóg kiekt ’t eroes. In d’r duuster woa huevele zunt. I krismesklure.. D’r Eric en d’r Harrie sjtunt óp ’t perron. Ze winke. Jeëve ing puutsjhank. Mieë wie lippe. Deep werm. ’t Gwenda maat de taesj óp. ’t Bóch likt tusje jesjenker vuur heem. Jejole óp d’r krismaat. Sjalle um ziech tse werme en tse knoevele. Het sjleet ’t bóch óp. ‘Jeluk en ónjeluk,’ leëst ‘t, ‘zoeë kót bijenee’. In ziechzelver klinkt e krislidje. '
|
Reünie
‘Ga je mee Gwenda?’
|