Woarum

‘Woa jeet d’r opa hin?’
D’r opa deed ziech d’r jas aa. Kiekt noa zie klingkink.
‘Iech jon bruedjer hoale. Wils te mitjoa?’
Doa hat zie klingkink wal zin i. Het leuft noa d’r kapsjtok. Wiest noa ziene jas. D’r opa pakt d’r jas. Hulpt ‘m mit aadoeë.
‘Woa opa bruedjer?’
‘Bij d’r bekker, kink. Doahinge, koom mar.’
Heë maat de vuurduur óp. Tsezame junt ze eroes. Hank i hank. Vurriegs joar moeët d’r opa d’r erm sjtrekke. Noen al jet jeboage. Zie klingkink is jewase. Het wiest noa de vuejel óp d’r waeg.
‘Wat vuejel doeë?’
‘Dat zunt kroats.’
‘Woarum?’
‘Die heesje zoeë. Kiek, ze hant neus in d’r sjnabel.’
‘Woarum?’
‘Die legke ze óp d’r waeg. Auto’s vare druvver. Da junt de neus óp. En kanne de vuejel ze ópaese.’
‘Woarum?’
‘Ze vinge die lekker.’
‘Vier óch?’
‘Vier hant neus heem. Die kanne vier sjtrak aese. Mar ieëtsjt de bruedjer hoale. Kiek doahinge is d’r bekker.’
Ze renne noen e sjtuks-je. Bij d’r bekker kriet ’t klingkink e printje. Mit jroeëse oge sjtikt het dat in d’r mónk.
‘Nog e paar daag,’ zeët de vrauw van d’r bekker, ‘da is d’r Tsinterkloas werm voet.’
D’r opa lekt jeld óp de tieëk vuur de bruedjer.
‘Vier kanne al de ieëtsjte keëts aasjtaeche.’
An duur eest ’t klingkink ’t letste sjtuks-je van ’t printje. D’r opa veëgt de kruemele rónk d’r mónk aaf. Uvver d’r waeg vieët inne auto. De vuejel vleie óp.
‘Neus, opa. Heem.’
’t Trukt an de hank van d’r opa. Ze renne werm e sjtuks-je. De mam ziet ze kome. Ze maat de duur óp.
‘Mama neus.’
Ze laacht. Óp d’r dusj sjteet neëver d’r adventskrans ing sjóttel mit neus. Ze zetse ziech an d’r dusj. D’r opa deed jraad of inne auto is. Heë kraacht e paar neus. De mam sjtikt ing keëts aa.
‘Woarum, mama.’
‘Went alle keëtse brenne, da kunt ’t kriskinke.’
‘Het wiest noa de angere keëtse.
‘Óch.’
‘Nae. Da mósse vier zivve nate sjloffe.
Ze sjtikt ing hank óp en van de angere hank tswai vingere.
Het kiekt noa de keëts. Sjtil. Jee ‘woarum’ klinkt. De vlam is reë jenóg.