Sjnuutse
De ieëtsjte rungde tsiedónk leëze hat d’r Wiel hinger d’r ruk. Heë vauwt ze tsouw. Kiekt eroes. D’r ieëtsjte mondieg va d’r nuie mond. De tuut klinkt an duur. ’t Woar inne sjmiesmörje. De zon lieët ziech jet zieë. Bleech. Inne miepmop fladdert durch d’r jaad. Zetst ziech óp de blui van d’r ummerjreun. D’r wink bloast jet bleer rónk. De birk van de noabere weëd ummer kaler. ’t Bertie lekt de dusjdekke óp d’r dusj. D’r Wiel holt de teldere en tasse in de kuche. Tsiet vuur de middiegbótram.
‘Ing nui waech Bertie.’
‘En wat vuur waech, Wiel.’
‘Wie meens te?’
‘Jans jet tse doeë. D’r elfde van d’r elfde. D’r Tsint Martien. Allenäu óp vriedieg. En zamsdieg kunt d’r Tsinterkloas.’
D’r dusj is jedekd. D’r Wiel zetst ziech.
‘Ing waech va verkleie.’
’t Bertie sjud de tasse vol.
‘Joa, en vuur de kinger ing waech va sjnuutse.’
D’r Wiel laacht ins.
‘Joa d’r wegkeman.’
‘Wat wegkeman? En de vrauw?’
‘De tradietsiejoeën zeët wegkeman.’
‘Miene leve man, tradietsiejoeëne endere ziech. En weëde ummer nog jevierd. Wat bliet is de betseechnoeng d’rva. Tsint Martien um tse dele. Vasteloavend is vrugjoar um ziech tse vräue. En d’r Tsinterkloas is sjenke en krieje. Döks oane tse wisse va wem.’
D’r Wiel knikt ins. Hei kan e nit teëjenóp. Wen ze de bótram óp hant, rume ze d’r dusj aaf. Noen kunt d’r sjpatseerjank. D’r Wiel deed ziech d’r jas aa.
‘Jees te mit? Mit d’r wegkeman?’
‘En de vrauw?’
‘Print,’ zeët d’r Wiel.
‘Wat zeës te?’
‘Printevrauw,’ zeët e flot d’rhinger.
I hönne laach klinkt vrugjoar, dele, sjenke. Dat junt ze besjtimd doeë. Mit de kinger. Ing waech um tse sjnuutse.