Kroa

De winktertsiet vingt vuur de manslu van de bank aa in de waech vuur Allerhillieje. ’t Ieëtsjte van de winkerfeste. De bank bliet de komende tsiet jemindlieg leëg. Dizze mörje zunt ze al vrug óp d’r kirkhof. De zon kunt jraad óp. D’r mörjenieëvel hingt nog uvver ’t land. D’r oam van de manslu tseecht ziech. Durch isjpannoeng van ’t sjoefele. En ’t jesjprieëch uvver de lu die doa bejrave ligke. Óp de jraver van ’t vurriegs joar ligke noen sjting. Bij d’r Lennet en d’r Sjang mit zieng vrauw. D’r Karl sjtelt ziech ins reët. Wiest d’rhin.
‘Al e joar um. Zoeë jeet dat vuur d’r inne weëd ’t ligke langer. Vuur d’r angere kunt ’t kótterbij.’
Hingenaa is e frisj jraaf. Van ing jong vrauw. D’r Dris sjoefelt d’rneëver.
‘Vöal tse jónk.’
D’r Hain kunt neëver hem sjtoa.
‘Dat hant vier nit tse besjtimme, Dris.’
De sjtim van ing van de vrauwlu klinkt uvver d’r kirkhof. ’t Is tsiet vuur d’r kaffe en bruedjer. ’t Sjmaacht hön in de vrugde van d’r kirkhof. De zon sjtiegt jet hoeëjer. Ing kroa vleit uvver. Sjwats in oranje. D’r Karl kiekt ins d’rhin.
‘Dat huet allenäu bijenee.’
Inne daag wirke ze óp d’r kirkhof. De vrauwlu zörje vuur de jraver die nit mieë bezoeëd weëde. Zóndieg treffe ze ziech werm. Dis joar mit de harmonie d’rbij. Waal óp aafsjtand. Alling de tas kaffe mit ’t druupje d’rnoa kan nog nit. Dat dunt ze da mar heem. Mit de jedanke an ’t nieëkste fes. Dat is óngerweëgs. Ing mörjezon. Oane kroa. Die losse ze ’t lifste langs vleie.