Kuul

Joa, ze hant ’t hoes jetseerd. D’r vasteloavend is doa. Dat wille ze losse zieë. Wie dan óch. D’r Joeëhan hat ziech e hudje ópjezatsd mit ing ballong draa. ’t Lieza hat inne sjieke hód óp. Sjtikt ziech ing veer dróp.
‘Wens doe ’t nit dees, da don iech ’t zelver mar.’
‘Koom hei Lies-je. Da kries te ing veer va miech.’
D’r Joeëhan sjnapt ziech zieng vrauw en danst e paar sjritte. An duur zient ze d’r Hannes óp d’r fiets. Jans lanksaam vieët e durch de sjtroas. D’r Joeëhan klopt óp de vinster. D’r Hannes laacht en winkt. Da is ’t werm rui-ieg in de sjtroas.
‘’t Is jraad of de oavendklok d’r janse daag tiekt,’ zeët ’t Lieza.
Ze sjtunt neëveree bij de vinster. ’t Bertie en d’r Wiel sjpatsere langs. Óch zie winke. D’r Joeëhan laacht.
‘’t Is dis joar d’r vasteloavend van ’t winke.’
Doa kunt d’r Hannes werm. Heë hat jet ballonge an d’r fiets jebónge. Vieët e paar rungs-jer durch de sjtroas. Óch ’t Bertie en d’r Wiel kome nog ins eroes. Ze hant ing sjal umjeknubd i vasteloavendsklure. ’t Lieza maat de duur óp.
’Waad,’ ruft d’r Joeëhan.
Heë jeet bij ziech hingenum noa d’r sjtal. Kunt tseruk mit inne lange kuul. Doa zitst inne becher aa vas. In ’t tsimmer sjud e jet jleës-jer vol. Ee vuur ee deed e ze in d’r becher. D’r kuul sjtikt e eroes. Zoeë deelt e ze oes. Vasteloavend óp angerhaove meter aafsjtand. Mit kilometere sjpas.
Zoeë tiekt de oer va vräud. D’r vastelaovend va dis joar bij hön in de noabersjaf.