Herfstrit

’t Sjtong al ing tsiet tse leëze. Óp plakate langs d’r waeg. ‘Herfstrit i klure’. Inne fietstoer in d’r herfs. Hu is ’t da zoeë wied. Hóngede rennere. D’r Hannes hauw ’t ziech wal kanne bedinke. Jans jet verkier. Heë is ’t verjaese. Angesj woar e hu heem blaeve. Noen zitst e midde d’rtusje i. Van alle meuglieje zieje zoese ze langs. Rennere intsel, mit e paar man of janse pelotons. Zoeë kót meuglieg bijenee. Oes d’r wink vare. Sjpaart kraf en is zicher. ‘Herfstrit i klure’.
D’r Hannes zukt ziech anger weëg. Uvver inne landwaeg mit löacher en knaö kunt e d’rva voet. Durch e dörp i rouw. De intsiegste sjtroas jeet wieër noa ’t nieëkste dörp. Sjlingert ziech langs velder en buzje. De zon sjtroalt. D’r Hannes jenist ziene trit in ’t kluresjpel. Blauw va wied voet. De loeët. Himmels. Hei en doa nog jreun. Va leëve. Wase. Jeël va lit. Durchsjiengend.
’t Jeet jet bergóp. Langs d’r waeg likt inne haas. Aajevare. I blód.
‘Óch nog roeë’, dinkt d’r Hannes. ‘Óch noajoar.’
Heë vieët wieër. Intsel i tritte. De kraf va klure. Zicher.