Jedanke óngerweëgs

 ’t Mós d’rva kome. Noa al die waeche sjunne noazommer. Reën. Nuuks vuur um an duur tse zieë. Inne sjpatseerjank i frisje temperatoer. Mit wink. Dat is tse doeë. Evver naas weëde. Zoeë jemuutlieg is dat nit. Besser um i jen hoes tse zieë. D’r Wiel is eróp jesjtruucheld. Noa d’r zölder. Vuur hem de plaatsj van erinneroenge. Doa sjteet jenóg i doeëze. D’r Wiel moest doa jeer i. Brivve, kate, bilder, bucher. Jet um durch tse blare. An duur huet e d’r wink uvver de panne bloaze. De lamp an inne zölderbalk jieët jenóg lit um jet tse zieë. Mar nit um lang tse leëze. Heë hat e oad sjoeëlbóch vónge. ’t Jeet uvver wie kótbij wied voet kan zieë. ’t Sjprikt ‘m aa om nog ins jet dri tse leëze. Jraad noen. Wie vier mit de naas óp oersjprónk jeduid weëde. Va winnieg en doch zoeëvöal. Heë nimt ’t mit eraaf.
‘Has te jet vónge,’ vroagt ’t Bertie. ‘Iech wool diech jraad róffe vuur ing tas kaffe.’
‘Sjun vrauw. Dat maat ’t alling mar jemuutliejer.’
Heë zetst ziech bij de vinster.
‘Joa, iech han e bóch vónge. Iech kan miech nog jód erinnere, dat vier ’t loze óppen sjoeël. Mieng jedanke sjweëvete ummer voet.’
‘Da has te doa zicher wal lang uvver jedoa.’
‘Joa, en dat woar jraad d’rzin. Mit de jedanke óngerweëgs.’
Dat dunt ze jeer. Noen bij ing tas kaffe. Herfs an duur. Binne werm. D’r Wiel kiekt van ’t bóch óp. Noa de bucherkas. Doa sjtunt nog jans jet kingerbucher. Dat is jet vuur sjtrak. Um helóp vuur tse leëze. En de jedanke losse joa. Um tse dele.