Partij

’t Sjtórmt. De ieëtsjte berichte uvver umjevalle beum vleie durch de loeët. Jinne hónk deë-ts te in dat weer eroes sjiks. D’r hónk va d’r Joeëhan mós evver waal. Al is ’t e klinger sjtuk wie angesj.
‘Ziech vuurzichtieg,’ zeët ’t Lies.
‘Kiek oes vuur tek. En panne kanne van de daacher vleie.’
‘Zal iech miech en d’r hónk inne helm ópzetse?’
‘Laach mar d’rmit. Doe has ja jezieë óp ’t nuits wat allenäu los is.’
‘Doa zitst nog jenóg vas, vrauw. Iech zal d’r hónk e anker an d’r sjtats binge.’
Went e de duur ópmaat, kunt inne sjtoef wink. Heë mós ziech mit ing hank an d’r duursjtiel vashaode. D’r hónk kruuft hinger ‘m voet.
‘Doe broechs jinne floep tse han. Iech hod de lieng jód vas.’
’t Lies maat hinger ‘m de duur tsouw.
‘Los ‘m mar nit voetvleie.’
‘Nae Lies, ’t is jinne kanarie.’
D’r wink fleut um ’t hoes. D’r Joeëhan laacht ins.
‘Kanarie.’
Heë nimt d’r kótste waeg noa d’r jraasplai um de hung oes tse losse. Doa sjteet óch e jroeës sjild vuur de ‘verkiezingen’. Doa kanne de partije reklaam maache. De mieëtste papiere zunt d’rva jevloage. Zunt al in de wólke. E paar ligke in d’r pratsj.
‘Weë mit pratsj wurpt,’ dinkt d’r Joeëhan.
Flot zunt ze werm tseruk. Jraad vuur ing sjoel reën. ’t Lies sjud ing tas kaffieë i mit e sjtuk zóndiegsvlaam. D’r hónk likt in d’r körf. Sjtórm an duur. I hoes inne werme wink. De partij va d’r Joeëhan en ’t Lies.