Visjer

Heë hat nog jet uvver ‘m wille sjrieve. D’r visjer an d’r rank van ’t wasser. Foto’s wil d’r Wiel bij ziene teks zetse. In ’t noajoar tsezame mit d’r visjer bij ’t meer. In d’r vrujje mörje. Sjtriechlit durch d’r nieëvel. Ze kenne ziech al lang. D’r Wiel en ziene noaber. D’r Frits. Inne Hollender. Duudlieg doa. Wen me hem nit ziet, da huët me hem wal. Hilt va sjpas. Óndueg. D’r koajong va vruier is e blaeve. Oranje is zieng kluur. De jademoer hat e d’rmit aajesjtraeche. Winne. Ejaal wat vuur inne sjport.
‘We worden kampioen, Wielie.’
‘Ja Fritsie.’
En da sjpringe ze durch de sjtroas. Zinge. Laache. Bis de naat va zamsdieg óp zóndieg. Kót vuurdat de vuejel bejinne tse fleute. Ing sjtim vol va verdris kweer durch sjwinklidder. D’r nuie daag in de rouw van de natoer woa d’r Frits zoeë va hilt, hat e nit mieë kanne bejrusse.
‘Mijn stekkie,’ zoeëwie heë zieng visjplaats neumet, is leëg.
In ’t noajoar zal d’r Wiel d’rhin joa. Woa d’r Frits sjtondelang zoos. Ruiieg vuur ziech alling. Sjtare. De jedanke dobberete uvver ’t wasser. Zieng dreume sjweëvete  in  e nieëvelkleed.
Jister, hu, mörje drieve. Verdampe i de ieëwieje tsiet.
‘Fritsie. Jouw stekkie.’
Zal blieve in ós hatse.