Sjuuf aa

Ze woare al vrug óp. De manslu van de bank. Tsezame mit de vrauwlu hant ze
jetseerd. Vane, blomme. Hu is ’t fes van ’t janse dörp. Mit noadroek óp ‘janse’. ’t Jode fes va d’r pastoer. Hönne pastoer. Werm mit noadroek. Noen óp ‘hönne’. Wat hant ze ziech doa-óp jevräud. Tusje de joaresfeste durch hant ze ziech ammezeerd mit e
fes-jesjenk vuur d’r pastoer. E jesjenk wat bij hem en bij hön past. Ing bank. Die hant ze zelver va hoots jemaad.
De zon sjiengt. Inne zóndiegmörje in ’t vrugjoar. De klokke loeë. De sjoeëlkinger sjtunt veëdieg mit iereböag. De Scouting hat ing fespoats jebouwd. De sjutse-tröate en tromme klinke. De zeëbele blinke. D’r könnek sjtoots. De könnejin in heur betste sjtaat. D’r burjemeester mit de kette um. ’t Kirchbesjtuur rejelt d’r tsóg.
Doa kunt d’r pastoer. Heë hat ziech nog ins de biend umjedoa. De biend oes zieng joegendtsiet. Van de ieëtsjte dansles. ’t Dörp sjtroalt. Vingt plaatsj in de kirch. De kirch die vuur hön doa is.
D’r koer zingt lidjer i miensjesjproach. D’r pastoer sjprikt.
’In une hankdrók woeënt d’r Herjod.’
De lu loestere. Ze wunsje ziech óngeree vräud. Dat is wat d’r pastoer in al die joare jezieënd hat. ’t Bluit in hön hatser. En da d’r sjloes van de maes. De lu sjtunt reët. E applaus klinkt. Langs d’r toere umhoeëg. Sjalt uvver ’t land. De eëd. ’t Heem va lu.Tuen va leefde. Me veëgt ziech ing troan aaf.
An duur sjteet noen de harmonie. Tsezame noa d’r feszaal. Kinger huppele. Vuur ’t hoes van d’r pastoer sjteet de bank. Mit e pleëtje dróp.
‘Sjuuf aa. Vuur jidderinne is plaatsj.’