Sjpas

't Weëd lanksaam tsiet. D'r jannewaar verbij. D'r vasteloavend kunt kótterbij. De tswai breur zitse rónk d'r kuchedusj. 't Jroeëse moment. Midde óp d'r dusj de sjnapsflesj en tswai jleës-jer. Ieëtsjt inne vuursjoes. D'r Allewies sjud de jleës-jer vol. Ze próste.
'Óp 't nieëkste jlaas,' laacht d'r Jean.
Ze besjpraeche wat ze dis joar junt doeë in d'r óptsóg. 't Is al joare lestieg um tse laache mit ernste zaachens. Die zunt tse verdrisslieg.
'Wat dunt vier Jean? Has te jet?'
'Nae en doe?'
'Iech óch nit.'
'Doa zitse vier da.'
'Zitse Jean. Kanne vier doa jet mit?'
'Doa woar doch jet mit inne zits-zak?'
'Joa, dat sjtimt. Doa woar jet mit inne zits-zak in d'r polletiek. Mar doa zunt d'r óch jenog va.'
'Vings te dat noen ezoeë loestieg?'
'Ejentlieg nit.'
'Da jeet de lóf oes d'r zits-zak.'
'Wat dunt vier da', Jean?'
'Went vier nuuks hant, kanne vier nog ummer e sjiek peks-je aa doeë.'
'En da?'
'Mit e sjild. Vier vónge jinne hoemoor.'
'Vier zouwe óch e keersje mit kanne neëme. Mit kaihel moeziek. Vuural kaihel.'
D'r Allewies sjud de jleës-jer werm vol.
'Zouwe vier dat waal doeë?'
Ze niepe an 't jleës-je. Kieke ziech aa.
'Vier lofe vuur de sjpas,' zeët d'r Jean.
D'r Allewies knikt.
'E bild van e sjild. Vier lofe vuur de sjpas.'
Dat dunt ze.
Sjpas hant ze deë oavend.
Die neëme ze mit.