2014oktIIIlaat u voorlezen!)

 

Moeras
 

't Leen is al vrug óp. De naat woar kót. Winnieg sjlof. Vöal ónrouw. Zieng vrundin kroog e paar daag jeleie sjleët nuits. De daag zunt vuur 'm jetseld. Wie jees te doamit um? Jef 't mar ing plaatsj.
't Leen wil óngerweëg zieë. Noa de buzje, langs weie, durch de hei.
't Is nog zommer. Evver d'r herfs tseegt ziech. Vuurzichtieg jeël i jreun. E inkel broen blad óppen eëd. In dat kóm nui kluresjpel zetst 't Leen zieng vóstritte. Dauwwebbe va nieëveldröad. De zon sjpeielt bleech i venne. Ende sjtrekke ziech de vluejel. Inne intsieje kröatsj kwaakt. Sjöaf blate. Wiese knotte in 't jraas. 't Leen umermt de mörjebilder. Sjnoeft de mörjelóf. Preuft de sjtilte. D'r jeróch va verjoa drieft in ing wólk uvver de hei.
Het veult ziech riech. Rouw daalt in 'm. Doa-i verjeet hure en zieë. Hinger blieve de zinne. Bij de leëvende. Mit troane va nit mieë zieë. D'r waeg durch 't moeras sjtrekt ziech oes. 't Leen zetst zieng sjritte. Vluejellieët. 't Hat jing waal.
'Leëve,' fluustert 't, 'besjteet in 't verjoa.'
zinne – zintuigen