‘Woa zouw deë da zieë? Iech woeët jraad wakker en
doe woar heë nit doa.’
Ónger ‘t sjtrue hure ze inne niste. D’r Tsinterkloas
kiekt verwóngerd.
‘Wat is dat? Sjmid, uur zut doch nit verkauwe?’
‘Nae, Tsinterkloas. Doa hinge woeët jenist.’
‘Amerigo! Mieë leef peëd. Doe weëds miech doch nit
verkauwe? Iech han diech hel nuedieg.’
Ze hure werm inne niste. D’r boer wiest noa inne ek
van de sjuur.
‘Doa Tsinterkloas. Doa in deë ek.
Doa kunt ‘t vandan.’
‘t Sjtrue in d’r ek beweëgt.
D’r kop van d’r Sjwatse Piet kunt
droes.
‘Sjwatse Piet,’ ruft d’r Tsinterkloas.
‘Tsinterkloas.’ Heë nist nog ins.
‘In mieng naas zitst sjtrue, ing janse
bued.’
‘Ing janse bued sjtrue, Sjwatse Piet.’
D’r boer en d’r sjmid mósse doa hel vuur laache.
‘Koom, Sjwatse Piet, vier mósse nog jans jet doeë hu.
De angere Piete wade óp ós.
Zoeë flot d’r sjmid veëdieg is mit ‘t hoefiezer
vuur d’r Amerigo, kanne vier joa.’
D’r Piet nist nog e paar moal.
Heë sjravelt oes ‘t sjtrue.
