Óngerweëgs

BERG

doa sjton iech da
óp deë hoeëje berg
ing rees va vus
dragend jedanke
daag sjtreume i jeveul

doa jon iech da
drievend óp d’r wink
noa mörje
land van ieëwieje rouw
alling leefde

doa kom iech da
bij al die lu
i mieng erinneroeng
kluur jove a mie leëve
miech draget wólke lieët

doa blief iech da
versjtoa kriet kluur
loeët bloa va verbónge
leefde sjtroalend

aafzetse
óp deë berg

eróp
hinger bliet
dank

2025

Vertaling

berg

daar sta ik dan
op die hoge berg
een reis van voeten
dragend gedachte
dagen stromen in gevoel

daar ga ik dan
drijvend op de wind
naar morgen
land van eeuwige rust
alleen liefde

daar kom ik dan
bij al die mensen
in mijn herinnering
kleur gaven aan mijn leven
mij droegen wolken licht

daar blijf ik dan
verstaan krijgt kleur
lucht blauw van verbonden|
liefde stralend

afzetten
op die berg

naar boven
achter blijft
dank

Info gedicht: ‘Berg’

Berg

Inne berg is jemindlieg hoeëjer en sjtieler dan inne huevel. Mar jet besjtimdes vuur d’r ongersjeet tusje die tswai is nit tse zage. Jemindlieg zeët me dat inne berg hoeëjer is dan tswai bis drei hónged meter.

Rap: Positieve stad

Dis waech…

2025aujoesIII

aujoesiii- Dóch

De tent van ’t kingervakanswerk hant ze ópjeruumd. D’r sjloes va de vakans. De sjoeël waad. De manslu hant e anger dóch um óp tse hange. ‘De scholen zijn weer begonnen’. ’t Hat e joar lang in ing kas van ’t zeëltje neëver de kirch jeleëje. Sjun ópjevauwe. Me kan de vauwe jenauw zieë. De vrauwlu vinge dat ’t nit oeës ziet. Ze hant ’t jesjtraeche. Noen kanne ze ’t óphange. D’r Dris jeet mit ee sjtuk van ’t dóch de ledder eróp. De anger manslu haode de res va ’t dóch vas. ’t Darf nit óppen eëd kome. Nit vies weëde. Bouw is dat waal passeerd. D’r Karl ziet de bus kome. Doa sjtieje ’t Marij en zieng vrundin ’t Sietske oes mit hön kinger.
Heë ruft: ‘Kiek ins weë doa kunt?’
Nuisjierieg kieke ze allenäu hinger ziech. ’t Dóch jieët mit. D’r Dris weëd bauw van de ledder eraaf jetrókke. ’t Jeet jraad jód.
De vrauw van d’r Karl ruft: ‘Doe jaags de lu ‘ne sjrek aa.’
De tswai vrundinne blieve sjtoa.
‘Vier kome ing waech óp vakans.’
Ze bejrusse ziech hatslieg en vuural de kinger. De manslu van de bank en hön vrauwlu neume ziech ja de pate va de kinger. D’r Dris hingt noen ’t anger sjtuk van ’t dóch óp.
‘De scholen zijn weer begonnen,’ leëst d’r Karl
‘Joa en doe kries sjtroaf,’ ruft zieng vrauw. “Sjwieg doe mar lever.’
’t Marij laacht.
‘Sjun um nog ins heem tse zieë. Nuuks je-enderd.’
Tsezame duie ze d’r waan mit allebei hön kinger. Ze winke. Noa de mam en d’r pap. Die sjtunt an duur. Wade óp hön. E sjpandóch va vräud.

Lees het hele verhaal →